maandag 13 november 2006

Een huis aan de Molendijk anno 1980

Zo rond 1980 waren er veel huizen op Stad waar oudere Stadtenaren heel hun leven gewoond hadden en waar sinds de ramp van 1953 totaal niets meer aan onderhoudt of verfraaiing gepleegd was. Veel import (zo noemden we toen en waarschijnlijk nu ook nog mensen van buiten het eiland) was er toen nog niet. Want zoals in latere jaren bleek was de import nodig om oude huizen te verfraaien en weer bewoonbaar te maken. Het huis waar ik in 1980 een gedicht over maakte staat nu gerestaureerd aan de Molendijk, ongeveer tegenover het kleine Dijkhofje naast wat toen de bollenschuur van de gebroeders Arensman was, echt een prachtige voorgevel met oude kleine steentjes maar toen....in 1980 schreef ik er het volgende gedicht over:
HET HUIS
Er is een huis met een scheur,
hij loopt van het raam tot aan de deur.
Zelfs het dak is kapot, wij noemen zoiets een krot. Naast de deur hangt een plaat,
waar "onbewoonbaar verklaard"op staat.
In de schuur ligt nog wat hooi, van 't paard.
Mensen, hebben ooit eens voor dit huis gespaard.
De muren, spreken, van vreugde en verdriet
maar niemand die het nog ziet.
Op het tuinpad vind je nog wat as,
van de kachel, zoals het vroeger was.
De bomen langs het pad staan gebogen,
ook hun gloriejaren zijn vervlogen.
Het huis, niemand kijkt er meer naar om,
eens stond het fier en recht, nu hangt het scheef en krom.
Janny.

Geen opmerkingen: